Τον θαυμασμό του στο πρόσωπο του Γιάννη Αντετοκούμπο εξέφρασε ο Σπύρος Γιαννιώτης μιλώντας στο Αθηναϊκό - Μακεδονικό πρακτορείο ειδήσεων στο πλαίσιο της βράβευσής του από τον σύνδεσμο φίλων Λίβερπουλ Θεσσαλονίκης.
Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο ασημένιος Ολυμπιονίκης του Ρίο: «Ο πλανήτης ασχολείται, εσχάτως, με τα επιτεύγματα, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Είναι ένα παιδί που έχει τα δικά σου χαρακτηριστικά: Ηθος, πάθος, αξιοπρέπεια, σεβασμό, πίστη στις δυνατότητές του, ταπεινότητα, αγάπη για την Ελλάδα. Βλέπεις στο πρόσωπό του έναν άξιο πρεσβευτή της χώρας;»
Ακολουθεί το σχετικό δημοσίευμα του Αθηναϊκού - Μακεδονικού πρακτορείου ειδήσεων:
«Οι περισσότεροι από τους αμύητους στο αντικείμενό του, τον γνωρίσαμε με το κλάμα του το 2012, όταν έχοντας στόχο το μετάλλιο, έμεινε εκτός βάθρου (σ.σ. τερματίζοντας τέταρτος), στον τελικό των 10χλμ ανοικτής θάλασσας στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Λονδίνο. Τέσσερα χρόνια αργότερα, στην τελευταία κούρσα της πολυετούς αθλητικής διαδρομής του, βιώσαμε την απόλυτη χαρά του, την κατάκτηση του ασημένιου μεταλλίου στα 10χλμ ανοικτής θάλασσας, στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Μακριά, πλέον, από το? στοιχείο του, το νερό, ο Σπύρος Γιαννιώτης εξακολουθεί να διακατέχεται από έντονα συναισθήματα, τα οποία δε διστάζει, επίσης, να μοιράζεται! Όπως το έκανε μέσω του Αθηναϊκού-Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ), στο περιθώριο της βράβευσής του από το Liverpool FC Thessaloniki Branch το βράδυ της Δευτέρας (27/2), στη συμπρωτεύουσα. «Κλέβοντας» τον για λίγο από τους θαυμαστές του- μέλη του συνδέσμου, μάθαμε για το τί τον ξεσηκώνει εντονότερα, σε αθλητικό επίπεδο, το τελευταίο διάστημα.
«Ο πλανήτης ασχολείται, εσχάτως, με τα επιτεύγματα, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Είναι ένα παιδί που έχει τα δικά σου χαρακτηριστικά: Ηθος, πάθος, αξιοπρέπεια, σεβασμό, πίστη στις δυνατότητές του, ταπεινότητα, αγάπη για την Ελλάδα. Βλέπεις στο πρόσωπό του έναν άξιο πρεσβευτή της χώρας;», τον ρωτήσαμε, για να εισπράξουμε την αφοπλιστική απάντησή του.
«Τον θαυμάζω απεριόριστα! Είναι τόσο μοναδικό αυτό που κάνει. Πραγματικά, περιμένω το πρωί να δω τα παιχνίδια του! Είναι ασύλληπτος, ο ουρανός είναι το ταβάνι του! Ο Γιάννης δίνει ελπίδα σε όλα τα παιδιά πως μπορούν να φτάσουν σε υψηλό επίπεδο, όπως το κάνει αυτός. Χαίρομαι πραγματικά και ανατριχιάζω με τα κατορθώματά του! Δεν έτυχε, μέχρι τώρα, να τον δω από κοντά, ελπίζω κάποια στιγμή να τα πούμε. Αν τον είχα αυτήν τη στιγμή απέναντί μου, θα του έλεγα να συνεχίσει αυτό που κάνει και ακόμη περισσότερο!».
«Θα έπαιζα αμυντικός»
Επικεντρώνοντας την κουβέντα στο ποδόσφαιρο και την αγαπημένη του Λίβερπουλ, ο Γιαννιώτης εξήγησε πως: «Ο? έρωτας μαζί της δεν είναι κρυφός, αλλά φανερός. Από μικρός ήμουν Λίβερπουλ, έχει επηρεάσει πολύ σε αυτό και το σόι της μαμάς, που είναι από το Λίβερπουλ».
Πώς κέρδισε, όμως, έδαφος στην καρδιά του το νερό, αντί του ποδοσφαίρου; «Ηταν εύκολη η επιλογή, διότι και η μαμά ήταν κολυμβήτρια», μας απάντησε. Σορτσάκι και ποδοσφαιρικά παπούτσια δε σκέφτηκε ουσιαστικά ποτέ να φορέσει, γιατί «Με το ποδόσφαιρο δεν το έχω καλά, δεν ξέρω αν θα μπορούσα να παίξω. Γνωρίζοντας τον εαυτό μου και κάνοντας ένα άθλημα ατομικό και μοναχικό, νομίζω πως, αν έπαιζα, θα ήμουν αμυντικός».
Για την επιλογή της υποστήριξης της Λίβερπουλ και όχι της συντοπίτισσας, Εβερτον, για παράδειγμα, η απόκρισή του ήταν το ίδιο ξεκάθαρη. «Η αλήθεια είναι πως το σόι της μαμάς μου είναι μισό-μισό. Εμένα με τράβηξε πιο πολύ η Λίβερπουλ. Όταν πήγα για πρώτη φορά στο μουσείο της, δε χρειάστηκε δεύτερη σκέψη για το τι ομάδα θα είμαι και γιατί θα υποστηρίζω τη Λίβερπουλ».
Η αγάπη του Ελληνα Ολυμπιονίκη για τους «Κόκκινους» αποτυπώνεται και στο σώμα του, με τατουάζ που παραπέμπει στον ύμνο της Λίβερπουλ. «Σε μια συνέντευξη που είχε γράψει ο φίλος, Βασίλης Σκουντής, ανέφερε Υou ll never swim alone (σ.σ. κατά το You ll never walk alone») και ταυτίστηκα με αυτό. Νομίζω ότι ένας από τους λόγους που επέλεξα να κάνω το τατουάζ, με τα συγκεκριμένα λόγια, ήταν αυτός», τόνισε.
«Χαλαρός μπαμπάς»
Στο πέρασμα των ετών, η Λίβερπουλ, στο πνεύμα του ύμνου της, δεν έμεινε μόνη στα δύσκολα. Κάπως έτσι νιώθει και ο Σπύρος Γιαννιώτης. Σχολίασε λέγοντας: «Όταν κάνεις ατομικό άθλημα είναι λίγο μοναχικά. Εχοντας, όμως, τη στήριξη των προπονητών σου, όπως είχα εγώ τον Νίκο Γέμελο, την οικογένειά σου, τη γυναίκα σου, που σε βοηθάνε επίσης, θεωρώ πως ενώ κολυμπάς μόνος σου, δεν είσαι μόνος».
Με τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Ρίο ντε Τζανέιρο έπεσε η αυλαία στη διαδρομή του 36χρονου Ελληνα Ολυμπιονίκη, ως αθλητή. Η εικόνα του, επί της παρούσης, συνδυάζεται περισσότερο με αυτήν του «Χαλαρού μπαμπά», όπως ανέφερε.
Για το αν σκοπεύει να βάλει μελλοντικά επιλογή στο γιο του (σ.σ. ο μικρός γεννήθηκε στις 12/12/2016, ανήμερα της ονομαστικής γιορτής του), το νερό ή κάτι άλλο, σε ό,τι αφορά το αθλητικό κομμάτι, επισήμανε: «Θα του βάλω τη λογική του αθλητισμού. Ο αθλητισμός είναι υγεία και αυτό προέχει για μένα πάνω από όλα. Αν θέλει να κάνει κάτι, έχει κλίση στον αθλητισμό και θέλει ίσως και κάτι παραπάνω σε αυτό, θα τον στηρίξω όσο το επιθυμεί».
Πηγή: http://ift.tt/2mGw8Zo
February 28, 2017 at 03:55PM
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου