Φοράει πάντα και παντού μόνο στρατιωτικά ρούχα. Είναι ένας γνήσιος μάγκας, από αυτούς που μόνο στις ταινίες βλέπουμε πια, με μπέσα και λεβεντιά. Μιλά πάντα με σεβασμό προς τους άλλους και είναι αληθινός μέχρι εκεί που δεν πάει. Έχει καλή καρδιά και είναι πάντα πρόθυμος να βοηθήσει όσους τον χρειάζονται. Τον αγαπούν όλοι στο χωριό και είναι ιδιαίτερα δημοφιλής όχι μόνο στη Λεμεσό αλλά και σε ολόκληρη την Επαρχία.
Θα μπορούσε κανείς να γράψει βιβλίο για τη ζωή του. Γλίτωσε από του χάρου τα δόντια 3 φορές και τα ατυχήματα που είχε ήταν πραγματικά απίστευτα. Σε εκδηλώσεις, γάμους αλλά και στους δρόμους του Λονδίνου, ο κόσμος τον κοιτάει περίεργα. Κάποιοι μάλιστα τρέχουν να τον φωτογραφίσουν.
Ο κύριος Γεδεών Γεδεού αναφέρει στο ant1iwo:
«Γεννήθηκα στις 27 Σεπτεμβρίου το 1952 και είμαι από τη Δορά. Το χωριό μου βρίσκεται γύρω στα 40 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της πόλης της Λεμεσού, στη γεωγραφική περιφέρεια των κρασοχωριών. Είναι κτισμένο στους πρόποδες του βουνού Κορδυλάς, ανάμεσα σε δύο ποταμούς, το Χα Ποτάμι στα ανατολικά και τον Διαρίζο, στα βορειοδυτικά της.
Πήγα μέχρι το δημοτικό και μετά έγινα γεωκτηνοτρόφος. Από 28 ετών, φοράω πάντα και παντού στρατιωτική στολή και πάντα τις ίδιες δερμάτινες μπότες. Δυστυχώς δεν μπορώ να φορέσω κανονικά παπούτσια αλλά ούτε και ρούχα.
Όλα ξεκίνησαν το 1970 όταν κατά λάθος…
Με πυροβόλησαν στο στρατό. Βασικά ήμουν στον θάλαμο και ξάπλωνα στο κρεβάτι μου όταν κατά λάθος, ο διπλανός μου που περιεργαζόταν το όπλο του, εκπυρσοκρότησε με αποτέλεσμα η σφαίρα να τρυπήσει το γόνατο μου.
Το 1976…
Πήγα μια βόλτα με τα παιδιά για να κυνηγήσουμε όταν κατά λάθος, μου έπεσε το όπλο και εκπυρσοκρότησε. Η σφαίρα με βρήκε στον ώμο, είχα 50 ράμματα.
Το 1978…
Πήγαμε κυνήγι και στην πλάτη μου είχα τη βούρκα μου. Είχα μέσα ψωμί, χαλούμι, ελιές, νερό και ένα μαχαίρι. Κάποια στιγμή γλίστρησα και έπεσα ανάσκελα με αποτέλεσμα να μου καρφωθεί το μαχαίρι στη πλάτη. Οι φίλοι μου πανικοβλήθηκαν. Ακούγεται απίστευτο αλλά ο μόνος ήρεμος ήμουν εγώ. Με μεγάλη ψυχραιμία, έβαλα τον φίλο μου να βγάλει το μαχαίρι και να μου χτυπά με δύναμη στη πληγή μέχρι να σταματήσει το αίμα. Αν και βαθιά η πληγή, δεν πήγα ποτέ στο νοσοκομείο.
Από τότε, λίγο να κουραστώ, φουσκώνει το πόδι και το χέρι μου. Μόνο με την στρατιωτική στολή νιώθω καλά και μόνο με τις συγκεκριμένες μπότες μπορώ να περπατάω χωρίς να έχω πρόβλημα.
Μια ζωή θυμάμαι τον εαυτό μου να ανεβαίνω τα βουνά, να τρέχω και να μην κουράζομαι ποτέ. Βασανίστηκα πολύ στη ζωή μου, όπως και ο περισσότερος κόσμος άλλωστε. Ήμουν βιοπαλαιστής κι έπρεπε να βγάλω τα προς το ζην. Μια ζωή στα χωράφια και τώρα στην ταβέρνα με την γυναίκα μου. Σήμερα έχω ένα σωρό προβλήματα υγείας μα εκείνο που με τρομάζει λίγο, είναι αυτό με την καρδιά μου. Δεν απογοητεύομαι όμως, έχω τους φίλους μου και την οικογένεια μου. Η γυναίκα μου είναι πάντα δίπλα μου, με στηρίζει και με αγαπάει.
Δεν με ενοχλεί καθόλου που ο κόσμος με κοιτάει τόσο περίεργα ειδικά όταν πάω σε γάμους και εκδηλώσεις. Το πιο αστείο ήταν στους δρόμους του Λονδίνου…
Μια φορά είχα πει σε μια κοπέλα που με κοιτούσε και γελούσε: «Ξέρω ότι νομίζεις πως είμαι ο πιο κακοντυμένος άντρας στο κόσμο μα τα δικά μου ρούχα, είναι τα πιο ακριβά. Ξέρεις πόσο κοστίζουν αυτές οι μπότες; Πάνω από 100 ευρώ», γέλασε και μου είπε: «Σας πιστεύω».
Πέρα από την οικογένεια και τους φίλους μου, είναι και ο τόπος μου. Είμαι έφεδρος πάνω από 45 χρόνια και αν με χρειαστεί η πατρίδα μου, είμαι έτοιμος. Αυτό που ποτέ δεν ανέχτηκα στη ζωή μου είναι το ψέμα και η κλεψιά. Άμα χαθούνε αυτά, σίγουρα η κοινωνία μας θα είναι πολύ καλύτερη…».
Διαβάστε περισσότερα → http://ift.tt/2kPlcaS
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου