Λάμπρος Πολυβίου: Ο γιατρός που «θεραπεύει» με την ποίησή του

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2016

Λάμπρος Πολυβίου: Ο γιατρός που «θεραπεύει» με την ποίησή του

Share this:

Στην ποιητική συλλογή «Γενικώς Χρεωστούμενα» ο Λάμπρος, πετυχαίνει ακριβώς αυτό. Να αγγίξει την ψυχή σου. Η ποίηση γι’ αυτόν είναι φως και σκοτάδι, όπως μας είπε.

Αγάπη, έρωτας, αναμνήσεις, νοσταλγία, μελαγχολία. Πολλά συναισθήματα μαζεμένα. Ποιήματα, πολλά εκ των οποίων ταυτίζεσαι μαζί τους. Γιατί ποιος δεν έχει αγαπήσει, ποιος δεν έχει νιώσει την προδοσία, την αδικία; Ποιος δεν αδικήθηκε ή δεν αδίκησε; Ποιος δεν ένιωσε την μοναξιά και τις αναμνήσεις να του χτυπούν την πόρτα;

Η ποίηση μεταξύ άλλων, επουλώνει πληγές, ηρεμεί το πνεύμα, πολλές φορές μπορεί να γίνει η καλύτερη θεραπεία μας. Kαι για όσους γράφουν, μα και για τους αναγνώστες. Και είναι πολύ σημαντικό νέοι άνθρωποι, να αναγνωρίζουν την ομορφιά της και να στρέφονται προς αυτήν.

Ο Λάμπρος, είναι 28 χρονών, απόφοιτος του τμήματος Ιατρικής σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και εργάζεται ως ψυχίατρός. Πρώτη του ποιητική συλλογή ήταν «Οι θύμησες». Δεύτερη ποιητική συλλογή του το «Γενικώς Χρεωστούμενα» μέσα από την οποία εκφράζει την απέραντη του αγάπη για την Θεσσαλονίκη και όχι μόνο.

Αρκετά συνειδητοποιημένος, προχώρησε στην έκδοση δύο βιβλίων του μέχρι στιγμής. Αγαπημένο του ποίημα, όπως μας είπε, είναι το «Στον Σταθμό» από το δεύτερο του βιβλίο. Μέσα από 50 σελίδες, καταφέρνει να ξυπνήσει στον αναγνώστη ευαισθησίες μα και αναμνήσεις. Πάμε να τον γνωρίσούμε λίγο καλύτερα, μέσα από 10 ερωτήσεις που μας απάντησε!

1.«Γενικώς χρεωστούμενα» πώς προέκυψε ο τίτλος και ποια η σημασία του;

Ο τίτλος Γενικώς Χρεωστούμενα προέκυψε μετά από πολλή σκέψη τον προηγούμενο χειμώνα και περικλείει όλα εκείνα τα Γενικώς Χρεωστούμενα που σαν άνθρωποι και σαν ερωτευμένοι δεν ξοφλάμε ποτέ, μόνο και μόνο γιατί ξέρουμε πως η Αγάπη μένει ημιτελής κι ελπιδοφόρα όταν έχουμε μαζί της κακούς λογαριασμούς.

2. Ένας γιατρός με αγάπη για ποίηση… Αλήθεια, αν θα έπρεπε να διαλέξεις μεταξύ των δύο;

Εάν θα ‘πρεπε να σου απαντήσω αυτήν τη στιγμή, σίγουρα δε θα διάλεγα μεταξύ των δυο, γιατί μέσα μου είναι αλληλένδετες οι δύο έννοιες, η μία η προϋποθέτει και τροφοδοτεί την ύπαρξη της άλλης. Αναμφίβολα τις αγαπώ και τις δύο κι είναι μέρος της καθημερινότητας μου πλέον.

3. Πότε και πώς πάρθηκε η απόφαση για το ξεκίνημα συγγραφής βιβλίων;

Η απόφαση για έκδοση της πρώτης ποιητικής μου συλλογής δεν ήταν κάτι το αυθόρμητο, αλλά κάτι το στοχευμένο. ‘Ηταν η εκπλήρωση μιας μικρής ‘’μοίρας’’ όπως συνηθίζω να λέω. Ήξερα πως κάποια στιγμή θα εξέδιδα, αλλά περίμενα την απόφαση αυτή να ωριμάσει καλά μέσα μου, όπως κι έγινε δύο χρόνια πριν.

4. Πηγές έμπνευσης της συλλογής αυτής;

Η συλλογή αυτή διατηρεί κάποια στοιχεία που αναμφίβολα παραπέμπουν στην αγαπημένη μου Θεσσαλονίκη, την πόλη στην οποία σπούδασα αλλά και στην οποία χρωστάω πολλά. Εάν κάποιος έχει ζήσει εκεί, θα αναγνωρίσει στα ποιήματα διάφορες οδούς ή έστω θα μπορέσει να φανταστεί τον εαυτό του στα στενά της πόλης αυτής. Μια πόλη γεμάτη μελαγχολία και ζεστασιά, αγάπη κι υπερηφάνεια.

5. Αγάπη, έρωτας, πόνος, νοσταλγία, αναμνήσεις, αδικία, μελαγχολία… Μερικά από τα στοιχεία των ποιημάτων σου. Φαίνεται ότι γράφεις και «μιλά» η ψυχή σου, αυτό νιώθεις να διαπερνά στους αναγνώστες;

Έχω πει πρόσφατα πως ένας από τους στοχους μου εξ’αρχής, ήταν η συνταύτιση του αναγνώστη με τα ποιήματα μου, εκείνη η ανεξήγητη σύνδεση που νοιώθεις διαβάζοντας τον πρώτο στίχο, και που ολοκληρώνοντας το ποίημα σου αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση. Γλυκειά χαριν νοσταλγίας και πικρή χάριν ανάμνησης. Μέχρι ένα σημείο θεωρώ ότι το έχω πετύχει. Το να βρίσκουν αντίκρυσμα αυτά που γράφω, είναι μία από τις μεγαλύτερες ευλογίες.

6. Η έμπνευση πολλές φορές φεύγει και επιστρέφει αστραπιαία. Στερεύει που λέμε. Εσύ έτυχε να το βιώσεις αυτό; Kαι αν ναι πως το αντιμετωπίζεις;

Η έμπνευση δε με συνοδεύει πάντα δυστυχώς! Ακριβώς όπως έχεις πει, φεύγει κι επιστρέφει αστραπιαία. Προσωπικά, προσπαθώ να τελειοποιήσω μέσα μου έναν μηχανισμό που ίσως καταφέρω να την κυριεύσω, εννοώντας να μπορώ να την χρησιμοποιώ όταν εγώ θα θέλω κι όχι όταν θέλει αυτή΄. Έχω δρόμο μπροστα μου!

7. Είσαι αυστηρός με τον εαυτό σου όσον αφορά το γράψιμο;

Είμαι αυστηρός ναι με τον εαυτό μου, παρόλα αυτά δεν έχω φτάσει σε σημείο να κρίνω πότε κάτι που έχω γράψει είναι κάτι που αξίζει να συνεχιστεί. Θεωρώ τυχερό τον εαυτό μου παρ’όλα αυτά που περιτριγυρίζεται από κάποια άτομα που ναι μεν είναι οι πιο ένθερμοι μου υποστηρικτές, αλλά κι οι πιο αυστηροί μου κριτές!

8. Με 3 λέξεις τι είναι για σένα ποίηση;

8. Φως και Σκοτάδι

9. Ένα αγαπημένο ποίημα σου;

Από την συλλογή Γενικώς Χρεωστούμενα έχω ξεχωρίσει το ποίημα μου Στον Σταθμό. Είναι ένα ποίημα που έχει γραφτεί μετά από ένα ‘’ξεγύμνωμα ψυχής’’, ένα ποίημα που εμπεριέχει αλήθειες κι όνειρα, χωρίς αυτά να εμπεριέχουν εμάς.

10. Πρόκειται για την δεύτερη συλλογή σου.. Να περιμένουμε και επόμενες;

Βρίσκομαι σε μια πολύ δημιουργική περίοδο. Μακάρι να είμαι υγιής και μακάρι να μπορέσω να συνεχίσω το γράψιμο με τόσο πάθος όσο είχα κι έχω. Οι μελλοντικές συλλογές είναι ένα φυσικό επακόλουθο, όσον αφορά βέβαια την χρονική στιγμή έκδοσης, αυτό θα το δείξει ο καιρός! Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση και καλή επιτυχία σε ό,τι κι αν κάνετε!

Στον Σταθμό

Τελειώνει σαν κακόφημος οιωνός
Η μεθυσμένη ανάσα.
Δεσπόζει και σέρνεται
Σαν την άθλια ζωή σου.
Στη στάση πάντα κάθεσαι
Κι αδημονείς με περιττή αυταρέσκεια,
Κάποια διαμελισμένα
Σφύγμοντα αστεία που τα λες
Μόνο σε ένα ξαπλωμένο.
Ένας συρμός που ενώνει
Το πριν με το ποτέ.
Τον πατάς και λες «σκουπίδι»,
Γυαλιστερό και άτιμο μεν,
Αλλά μαζεμένο από εσένα.
Δεν έρχεσαι.
Κι έτσι όλη η πλάση μετουσιώνεται
Για μας τους ξεγραμμένους.
Γίνεται δίψα και φιλότιμο,
Σαν θύτης που σου χαρίζει
Την επόμενη στιγμή.
«Ξεκουμπίσου» προστάζεις και σέρνεσαι
Επτά το βράδυ σε κάτι κοροιδεύοντες φιλέσπλαχνους,
Εσύ και η ψυχή σου η τρύπια.
Μετάνοιωσες και με είδες.
Τι νόμισες.
Μόνος μου κάνω τον τυφλό χρόνια
Τώρα για να σε νιώθω καλύτερα.

Φωτογραφίες σπό: Cost Moushies*