Αγαπητή πρόεδρε,
Δεν μπόρεσα να μιλήσω στη διαδικασία, οπότε θα μου επιτρέψετε να σας τα γράψω γιατί μου είναι αδύνατον να τα κρατήσω μέσα μου.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο πρόστυχο και ανέντιμο από το να σε κατηγορούν ότι απείλησες αυτό που αγαπάς περισσότερο στη ζωή σου.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο ανεύθυνο και επιζήμιο από το να στερείς τα παιδιά από το μπαμπά τους που θα είναι πάντα ο μπαμπάς τους και να τους στερείς εν τέλει, το πατρικό πρότυπο.
Και είναι ακόμα πιο πρόστυχο όταν αυτό γίνεται με συκοφαντίες, ψέματα και ανακρίβειες.
Στον κύκλο με την κιμωλία ο δικαστής δε δίνει το παιδί στη φυσική του μάνα αλλά σε αυτή που θέλει το καλό του.
Και το καλό των παιδιών δεν είναι μακριά από το μπαμπά τους που τα λατρεύει. Να μη μπορεί καν να τους μιλήσει.
Το καλό των παιδιών δεν είναι να μετακινούνται από σπίτι σε σπίτι για να μην ακούν το τηλέφωνο και το κουδούνι από το μπαμπά τους που ήρθε να τα πάρει.
Το καλό των παιδιών δεν είναι να μην πηγαίνουν επί 1 εβδομάδα σχολείο για να μην τα δω.
Το καλό των παιδιών δεν είναι να αποκλειστεί το αγγελούδι μου από το μπάσκετ που το λατρεύει, πάλι για να τα αποκόψουν από μένα.
Το καλό των παιδιών δεν είναι να βλέπουν το μπαμπούλη τους από 172 ώρες το μήνα (ναι τις μέτρησα μία μία τώρα που έκανα να τα δω τόσες μέρες) μόνο 64..
Εδώ είναι προφανές ότι δεν προέχει το καλό των παιδιών αλλά η ικανοποίηση ενός αρρωστημένου και ανεξήγητου μένους.
Από ποιον μπαμπά όμως;
Από ένα μπαμπά που προσπάθησε να σώσει το γάμο του κυρίως για να μη διαταραχθεί η ισορροπία τους.
Αυτόν που μετά τη διάσταση προσπάθησε πρωτίστως να καταφέρει την όσο το δυνατόν συχνότερη επικοινωνία μαζί τους και δεν ασχολούταν με το 10ευρω.
Αυτόν που έπαιρνε τηλέφωνο κάθε μέρα πρωί και βράδυ και αυτό για τη σύζυγο δεν ήταν ενδιαφέρον αλλά υπερβολή.
Αυτόν που δεν έλειψε ποτέ από αυτή τη συχνή επικοινωνία με τα μωρά του. Ούτε μία φορά.
Αυτόν που δεν έχασε ούτε μία εκδήλωση των παιδιών είτε αθλητική είτε σχολική, έως την τελευταία που η πρώην σύζυγος είχε άλλη άποψη.
Που όταν σταμάτησαν να του τα δίνουν έστω και στο τηλέφωνο στηνόταν έξω από το σχολείο και το μπάσκετ μήπως μπορέσει να τα δει, να τ’ αγκαλιάσει, να τους πει ότι δεν τα έχει ξεχάσει, ότι είναι εκεί και παλεύει…
Που συνέχισε να πηγαίνει κάθε μέρα που όριζε το συμφωνητικό και ας ήξερε ότι δε θα τα πάρει.
Για μένα τα παιδιά δεν είναι ούτε τρόπαιο, ούτε μοχλός πίεσης, πολύ περισσότερο δεν αποτελούν μέσο εκδίκησης.
Είναι η ζωή μου..
Και δε μπορώ να συμβιβαστώ με αυτά τα ψίχουλα ωρών που έχω, ούτε να αποδεχθώ, γιατί με προσβάλει βαθιά, την παρουσία τρίτων στην επικοινωνία.
Δεν επιδίωξα το ρόλο του μπαμπά ανιματέρ ούτε αυτόν του μπαμπά του Σαββατοκύριακου. Δε με χωράει.
Θέλω να είμαι ο πατέρας που θα είναι κοντά τους κάθε μέρα που μεγαλώνουν.
Ξέρω, ότι αν μπορούσατε να είστε παρούσα σε μία μέρα επικοινωνίας μου με τα ζουζούνια μου, δε θα είχατε καμία αμφιβολία για την απόφαση σας.
Κυρία πρόεδρε,
Με όλο το σεβασμό αλλά και το θάρρος όταν πρόκειται για τα παιδιά μου, σας παρακαλώ :
Μην επιτρέψετε να θεωρούν τους εαυτούς τους δικαστές υποκαθιστώντας σας με ετυμηγορίες τύπου «δε θα ξαναδείς τα παιδιά σου» ή «δε θα πάτε με το μπαμπά διακοπές».
Μην επιτρέψετε την πραξικοπηματική καταπάτηση του συμφωνητικού που συζητούσαμε τόσο καιρό και η ανατροπή του έφερε τα πάνω κάτω στο επί 3 μήνες πρόγραμμα των παιδιών μου.
Μην επιτρέψετε τη συνέχιση της ιδιοκτησιακής λογικής των παιδιών που λέει ότι η μαμά θα καθορίσει αν και πότε θα μιλάνε τηλεφωνικά με το μπαμπά γιατί «ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΔΙΚΑ ΜΟΥ»
Μην τα αποκόψετε από ένα πατέρα που ζει και αναπνέει για αυτά.
Βιώνουμε μικρούς θανάτους όταν αποχωριζόμαστε γνωρίζοντας ότι η επόμενη φορά θα είναι το λιγότερο 2 εβδομάδες μακριά..
Αντί επιλόγου και ελπίζοντας στην ορθή σας κρίση θα πω :
«Δε μπορώ να σκεφτώ καμιά ανάγκη στην παιδική ηλικία τόσο δυνατή, όσο η ανάγκη της πατρικής προστασίας».
Σ.ΦΡΟΥΝΤ
Που δεν έγραφε βεβαιώσεις κατά παραγγελία
Ανέστης
Πηγή: singleparent.gr
Πηγή: http://ift.tt/2ipcSCv
August 22, 2017 at 09:22PM
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου