Από τις σχολικές αίθουσες και τα γήπεδα του γυμνασίου στον αγώνα για απελευθέρωση…
Από το σχολείο στον αντάρτικο αγώνα της ΕΟΚΑ…
Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης, ο 17χρονος μαθητής δε φοβήθηκε, δε λύγισε μπροστά στον αγγλικό ζυγό… Όρθωσε ανάστημα και πολέμησε…
Και έγραψε το όνομα του με τα πιο φωτεινά γράμματα στην ιστορία του τόπου μας…
Σε ηλικία 17 χρόνων, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης εγκαταλείπει το σχολείο και εντάσσεται στις αντάρτικες ομάδες της ΕΟΚΑ. 17 Νοεμβρίου 1955 οι μαθητές του Γυμνασίου συγκεντρώνονται και προετοιμάζουν μια διαδήλωση από τις γνωστές που οργάνωνε η Άλκιμος Νεολαία ΕΟΚΑ ως αντιπερισπασμό. Οι στρατιώτες λαμβάνουν διαταγή να πυροβολήσουν αδιάκριτα τους διαδηλωτές. Ο Ευαγόρας συλλαμβάνεται και οδηγείται στο δικαστήριο με την κατηγορία ότι συμμετείχε παράνομα σε οχλαγωγίες. Ο Ευαγόρας δεν παραδέχεται την κατηγορία και η δίκη αναβάλλεται για τις 6 Δεκεμβρίου. Ήταν η αρχή του τέλους. Μια μέρα πριν τη δίκη, μπαίνει κρυφά στο σχολείο και αφήνει στην έδρα ένα σημείωμα:
Παλιοί συμμαθηταί,
Αυτή την ώρα κάποιος λείπει ανάμεσά σας, κάποιος που φεύγει αναζητώντας λίγο ελεύθερο αέρα, κάποιος που μπορεί να μη τον ξαναδείτε παρά μόνο νεκρό. Μην κλάψετε στον τάφο του, Δεν κάνει να τον κλαίτε. Λίγα λουλούδια του Μαγιού σκορπάτε του στον τάφο. Του φτάνει αυτό ΜΟΝΑΧΑ.
Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Θ΄ αφήσω αδέλφια συγγενείς, τη μάνα, τον πατέρα
μεσ΄ τα λαγκάδια πέρα και στις βουνοπλαγιές.
Ψάχνοντας για τη Λευτεριά θα ΄χω παρέα μόνη
κατάλευκο το χιόνι, βουνά και ρεματιές.
Τώρα κι αν είναι χειμωνιά, θα ΄ρθει το καλοκαίρι
Τη Λευτεριά να φέρει σε πόλεις και χωριά.
Θα πάρω μιαν ανηφοριά θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.
Τα σκαλοπάτια θ΄ ανεβώ, θα μπω σ΄ ενα παλάτι,
το ξέρω θαν απάτη, δεν θαν αληθινό.
Μεσ΄ το παλάτι θα γυρνώ ώσπου να βρω τον θρόνο,
βασίλισσα μια μόνο να κάθεται σ΄ αυτό.
Κόρη πανώρια θα της πω, άνοιξε τα φτερά σου
και πάρε με κοντά σου, μονάχα αυτό ζητώ.
Γειά σας παλιοί συμμαθηταί. Τα τελευταία λόγια τα γράφω σήμερα για σας. Κι όποιος θελήσει για να βρει ένα χαμένο αδελφό, ένα παλιό του φίλο, ας πάρει μιαν ανηφοριά ας πάρει μονοπάτια να βρει τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά. Με την ελευθερία μαζί, μπορεί να βρει και μένα. Αν ζω, θα μ΄ βρει εκεί.Ευαγόρας Παλληκαρίδης
Στις 18 Δεκεμβρίου 1956 μαζί με άλλους 2 συναγωνιστές του μετέφεραν όπλα και τρόφιμα από την Λυσό. Ξαφνικά βρέθηκαν αντιμέτωποι με αγγλική περίπολο. Οι 2 συναγωνιστές του Ευαγόρα κατάφεραν να διαφύγουν, αλλά ο ίδιος συνελήφθη. Στην κατοχή του είχε ένα οπλοπολυβόλο Μπρεν γρασαρισμένο. Συνεπώς και ανέτοιμο για να χρησιμοποιηθεί. Επίσης κουβαλούσε 3 γεμιστήρες γεμάτες. Κατηγορήθηκε για κατοχή και διακίνηση οπλισμού και μεταφέρθηκε στη Λευκωσία και η δίκη ορίζεται για τις 25 Φεβρουαρίου. Στη δίκη του ο Παλληκαρίδης δεν άφησε περιθώρια στους δικηγόρους του να τον υπερασπιστούν, αφού παρά τις αντιρρήσεις τους παραδέχθηκε την ενοχή του:
Ο ένας εκ των δύο συναγωνιστών του ήταν ο Βαγγέλης Χριστοφή… Ο κύριος Βαγγέλης που εξιστόρησε στην κάμερα της Cyprus Times και τη δημοσιογράφο Γεωργία Μιχαήλ τα όσα έζησε δίπλα στον Παλληκαρίδη το μοιραίο εκείνο βράδυ. Με δάκρυα στα μάτια αλλά γεμάτος περηφάνια…
Πηγή: http://ift.tt/2npfy00
April 01, 2017 at 07:58AM
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου