Του Γιάννη Σπανού
Για τα πολεμικά γεγονότα του 1940 στην Ελλάδα, τις αιτίες και τις αφορμές, εγείρονται αντιφατικά αινίγματα ενώ περνά ο καιρός και οι αλήθειες αναπηδούν από τα αιματόβρεχτα χώματα και τους τόπους των εθνικών μαρτυρίων της τετραετίας της γερμανικής κατοχής, αλλά και για όσα εφιαλτικά ακολούθησαν, μετά το ‘44 και τον εμφύλιο σπαραγμό.
Και το πρώτο ερώτημα είναι ποιοι ήθελαν τον ελληνοϊταλικό πόλεμο της 28ης Οκτωβρίου, ποιοι συνεδίασαν την εισβολή και την αιματοχυσία, ποιοι ήθελαν τη φρίκη της κατοχής, για να εκθρέψουν τα δικά τους συμφέροντα. Και οι φοβερές πραγματικότητες σε αριθμούς είναι 520.000 νεκροί στα πεδία του πολέμου και 1.000.000 νεκροί Έλληνες από τις κακουχίες και τους σκοτωμούς. Και ιδού τα γεγονότα:
Την αυγή της 28ης Οκτωβρίου 1940, ο Ιταλός πρέσβης Γκράτσι ξύπνησε τον Ιωάννη Μεταξά και του ζήτησε να επιτραπεί η διάβαση από την Ελλάδα μονάδων του στρατού της Ιταλίας. Κι ο Έλληνας Πρωθυπουργός -δικτάτορας- απάντησε στη Γαλλική: «Alors c’ est la querre» (= πόλεμος λοιπόν). Κι άρχισαν οι παραβιάσεις των συνόρων από τον φασισμό και οι σειρήνες του πολέμου με τα ανατριχιαστικά τους ουρλιαχτά μετέδιδαν το εθνικό εγερτήριο στον ελληνισμό, από τη Βόρεια Ήπειρο ώς την Κύπρο. Το χρέος σήμανε την αντίσταση ενός λαού που πετάχτηκε από τα κρεβάτια του κι έτρεξε στα σημεία κατάταξης με λιανοτούφεκα, κιθάρες και μαντολίνα. Σαν να κινούσαν σε γλέντι, όπως τους Λακεδαιμονίους στις Θερμοπύλες πριν διόμισι χιλιάδες χρόνια (480 π.Χ.)
Ο Μουσολίνι κήρυξε τον πόλεμο χωρίς τη συμφωνία του Χίτλερ. Ο Χίτλερ βρισκόταν στο Ιβουάρ του Βελγίου, στον σιδηρόδρομο, καθ’ οδόν προς τη Φλωρεντία, όπου θα είχε συνάντηση με τον Ντούτσε, και μόλις το πληροφορήθηκε φώναξε οργισμένος: «Η ηλιθιότητα των συμμάχων μας άγγιξε την παραφροσύνη». Ο Χίτλερ δεν ήθελε πόλεμο στην Ελλάδα. Ο Γερμανός πρέσβης Έρμπαχ είχε συνομιλίες με τον Μεταξά και βεβαίωνε ότι ο Φίρερ δεν σχεδίαζε κάθοδο στη Βαλκανική. Ο στρατάρχης Βίλχελμ Κάιτελ -«Keitel»- από το Ίνσμπουργκ της Αυστρίας δήλωσε στον Ιταλό στρατάρχη Μπαντόλιο, την 15η Νοεμβρίου, ότι «Αν το ήξερα, θα ερχόμουν στη Ρώμη για να αποτρέψω τέτοια εκστρατεία». Εξάλλου στη δίκη της Νυρεμβέργης, 4 Απριλίου 1946, επιβεβαίωσαν τη γερμανική αντίθεση στον ελληνοϊταλικό πόλεμο ο Κάιτελ, ο Γκέρινγκ κι ο Ρίμπεντροπ. Ο ίδιος ο Χίτλερ φεύγοντας από τη Φλωρεντία δήλωσε αγανακτισμένος στον Κάιτελ, τον Γιολντ, τον Χάλντερ, τον Μπράουχιτς ότι δεν εμπιστευόταν τις διοικητικές ικανότητες των Ιταλών. Διπλωματική αντιπροσωπεία που μετέβη στο Βερολίνο επέστρεψε στην Αθήνα με τη βεβαιότητα ότι ο Χίτλερ δεν σκόπευε κάθοδο στην Ελλάδα. Άλλωστε εξακολουθούσε να θαυμάζει τον Ελληνισμό λόγω της ιστορικής του συμβολής στον πολιτισμό και του πνεύματος που φώτισε την ανθρωπότητα. Και το απέδειξε όταν διέταξε την απελευθέρωση 250.000 Ελλήνων αιχμαλώτων που συνελήφθησαν στις πρώτες πολεμικές επιχειρήσεις. Περαιτέρω ο Γερμανός δικτάτορας επιχείρησε τερματισμό του ελληνοϊταλικού πολέμου, με αίτημα του Μουσολίνι, που τρομοκρατήθηκε από την πανωλεθρία στα χιονισμένα βουνά της Πίνδου, όπου η ελληνική ανδρεία σάρωνε τον φασισμό.
Και ναι μεν δεν έχουμε πρόθεση να δικαιολογήσουμε τα στυγερά εγκλήματα των Γερμανοϊταλών που γέμισαν τη γερμανοκρατούμενη Ελλάδα με απέραντα νεκροταφεία. Αλλά δεν έχουμε δικαίωμα να επικαλύψουμε τις αλήθειες της ευρύτερης συνέργειας των αποκληθέντων και «φίλων», των Άγγλων, που με τις πολεμικές αποστολές τους στην Ελλάδα μετέτρεψαν τη χώρα σε εχθρικό πολεμικό πεδίο και τις ελληνικές θάλασσες σε πολεμικές ζώνες, πριν ο επάρατος φασισμός σπρώξει τον Αρμαγεδδώνα στην Ελλάδα. Εξάλλου οι Άγγλοι απέτρεψαν την ανακωχή που ζήτησε ο Χίτλερ, με παρακλήσεις του έντρομου Ντούτσε, ενώ οι Άγγλοι μετέτρεψαν την Κρήτη σε πολεμική πρόκληση με αποστολές στρατού στο νησί. Επιδίωξαν την εμπλοκή της «Βέρμαχτ» και της «Λουφτβάφε» στις μάχες της Κρήτης, για να αποφύγουν την πιθανότητα εισβολής στην Αγγλία. Επιπλέον είναι και η εκτίμηση του έγκυρου αναλυτή Κωνσταντίνου Λογοθέτη στην «4Ε»tv ότι την πείνα που θέρισε τους Έλληνες στην κατοχή, την ήθελαν οι Άγγλοι, για να προκαλέσουν ολόθυμη αντίσταση του λαού, εναντίον των κατοχικών στρατευμάτων.
Κατά τα άλλα δεν παροράται το γεγονός των αγγλικών σχεδίων να συνεχίσουν τη γερμανική κατοχή μετατρέποντας σε προτεκτοράτο την Ελλάδα. Να μη λησμονείται ότι από το πλοίο που έφερε στον Πειραιά την Κυβέρνηση Παπανδρέου με την απελευθέρωση αποβιβάστηκαν οι Χάρολντ Μακμίλαν, υφυπουργός, ο πρέσβης Ρέτζιναλ Λίπερ κι ο Μπάλφουρ, αρχικατάσκοπος «πατήρ Δημήτριος», που αλώνιζε τα υπουργεία ανεβοκατεβάζοντας πρωθυπουργούς και υπουργούς! Και, βέβαια, ακολούθησαν ο Σκόμπι με τα τανκς, ο Ρόλινγκς και οι Άγγλοι, κατ’ αρχήν, που συνέτειναν στις αιματοχυσίες του Δεκεμβρίου και στον εμφύλιο με τους 154.000 νεκρούς που αποδεκάτισε τον εναπομείναντα πληθυσμό. Να θυμηθούμε την επιστολή Ίντεν για τους πολιτικούς των Αθηνών ή τη μυστική συμφωνία Στάλιν- Τσιόρτσιλ στη Μόσχα για 90% Ελλάδα υπό βρετανική επιρροή και 10% σοβιετική; Ή τον Δημητρώφ και τις βουλγατικές σφαγές και τις διεκδικήσεις στη Μακεδονία και τον Τίτο με την ταξιαρχία Τέμπο; Βέβαια το θέμα δεν εξαντλείται εδώ…
Πηγή: apopseis.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου