Του Νίκου Αντωνιάδη
Σε διαδικτυακή έρευνα που είχε διεξαχθεί το 2015 και αφορούσε τα χαρακτηριστικά που θα ήθελαν οι συμπατριώτες μας για τον ιδανικό ηγέτη της Κύπρου, σημειώθηκαν τα εξής αποτελέσματα: (να είναι) “Έντιμος” 31%, “Ειλικρινής” 19%, “Αποφασιστικός” 17%, “Διορατικός” 13%, “Πατριώτης” 12% και “Διεκδικητικός” 10%. Την ίδια στιγμή, και χωρίς να δίνονται ονόματα, ως μια γενική εκτίμηση που έδωσαν οι συμπατριώτες μας, δήλωσαν για τους Κύπριους ηγέτες ότι: “Δεν είναι Τίμιοι” 30%, “Δεν είναι Διεκδικητικοί”19%, “Δεν είναι Ειλικρινείς” 14%, “Δεν νοιάζονται για το Κοινό Καλό” 12%, “Δεν έχουν Όραμα” 9%, κ.ο.κ..
Λαμβάνοντας υπόψιν τα πιο πάνω στοιχεία σε σχέση με τους υποψηφίους προέδρους της Κυπριακής Δημοκρατίας, η τιμιότητα και η ειλικρίνεια διαδραματίζουν πρωτεύοντα ρόλο στην απόφαση του Κύπριου ψηφοφόρου (και όχι μόνον), τόσο αυτού που θα πάει να ψηφίσει όσο και αυτού που δεν θα πάει να ψηφίσει και ο οποίος, επίσης επηρεάζει το εκλογικό αποτέλεσμα.
Όταν ένας στους τρεις ερωτηθέντες έχει την άποψη ότι ο νέος ηγέτης πρέπει να είναι έντιμος και ένας στους πέντες να είναι ειλικρινής, ενώ την ίδια ώρα ένας στους τρεις νιώθει πως οι ηγέτες του “δεν είναι τίμιοι”, τότε τι πραγματικά σημαίνει η εκλογή ενός υποψηφίου; Σημαίνει πως για μια τεράστια μερίδα ψηφοφόρων που προτίθεται να (αν) ψηφίσει, η ψήφος αυτή αποτυπώνει αυτό που βλέπει εκείνη την στιγμή. Ψηφίζει το άτομο και τα στοιχεία που του προκαλούν (σχετική) “ασφάλεια και σιγουριά εκείνη την χρονική περίοδο” και η ψήφος του δεν “επιλέγει” απαραίτητα ότι έχει σχέση με το μέλλον του.
Συχνά, όχι μόνο στην Κύπρο, η ασφάλεια και η σιγουριά εκφράζονται έντονα (ακόμη) μέσα από το όνομα του κόμματος, ως η “σημαία” προσανατολισμού, εξού και τα ψηλά ποσοστά συσπείρωσης, ειδικά των δυο κομματικών πόλων κατά τις τρεις τελευταίες μέρες πριν τις εκλογές (όπου συμπιέζουν έντονα το κέντρο)! Και ειδικά ανάμεσα σε ψηφοφόρους μεγαλύτερων ηλικιών. Π.χ. ένας ψηφοφόρος δεν συνδέει απαραίτητα ένα υποψήφιο άτομο με ένα “υποψήφιο” δημοψήφισμα. Κάτι τέτοιο φάνηκε ξεκάθαρα το 2004 και το 2006.
Αν ο κόσμος συσχέτιζε τα στοιχεία “Τάσος Παπαδόπουλος – Δημοψήφισμα 2004” σε ότι αφορούσε το μέλλον μας, με αυτή την λογική, το 2006, ο Τάσος Παπαδόπουλος θα εκλεγόταν με συντριπτική διαφορά από τον πρώτο γύρο (κι όμως, έχασε από τον πρώτο γύρο). Αντίστροφα, αν (κυρίως) ο ΔΗ.ΣΥ που είχε μια επίσημη, ξεκάθαρη θέση υπέρ του “Ναι”, έναντι του συντριπτικού 76% “Όχι”, τα ποσοστά του ΔΗ.ΣΥ θα έπρεπε να κυμαίνονται όχι περισσότερο από το 24%. Κι όμως, είναι πρώτο κόμμα με πολύ ψηλότερο ποσοστό από το 24% του “Ναι”(τόσο τότε όσο και τώρα).
Την ίδια στιγμή, αν η (φανατική) θέση “Ναι στο Δημοψήφισμα” του τέως Προέδρου του ΔΗ.ΣΥ και νυν Προέδρου της ΚΔ, Νίκου Αναστασιάδη ήταν “δεδομένα” επιλογής του μέσου ψηφοφόρου, τότε ο Νίκος Αναστασιάδης δεν θα έβλεπε την προεδρική καρέκλα ούτε το 2099! Από το 2013 είναι πρόεδρος της ΚΔ και οι αριθμοί δείχνουν πως πάει να τρέξει για δεύτερη θητεία.
Κατ’ επέκταση, η όποια απόφαση της πλειοψηφίας δεν προϋποθέτει “πλειοψηφική στήριξη” σε “θέσεις” ή έστω σε όλες τις θέσεις. Π.χ., επιλέγοντας Αναστασιάδη, ο ψηφοφόρος (ειδικά σε ένα δεύτερο γύρο που θα αναγκαστεί να επιλέξει- διαλέξει) δεν “επιλέγει” και την α, β, γ θέση του (π.χ. στο Κυπριακό). Ούτε σημαίνει πως αν επιλέξει Αναστασιάδη, αυτό προϋποθέτει “διαφωνία” με την διαφορετική “άποψη” του Νικόλα Παπαδόπουλου, ή του Γιώργου Λιλλήκα, κ.λπ. (π.χ. επίσης στο Κυπριακό). Το ίδιο ισχύει και από μια άλλη οπτική γωνιά. Αν μια μεγάλη μερίδα επιλέξει τον Σταύρο Μαλά επειδή πιστεύει π.χ. στην “Τιμιότητα” και “Ειλικρίνεια” του, την ίδια στιγμή, το ποσοστό αυτό δεν αποτελεί εργαλείο μέτρησης των “θέσεων” Μαλά σε σχέση με το μέλλον του Κυπριακού.
Με βάση τα πιο πάνω, θα ήταν μέγα λάθος για τον όποιο υποψήφιο να θεωρήσει πως η εκλογή του θα σημαίνει αποδοχή των θέσεων-οράματος του για την Κύπρο. Θα χάσει πριν εκλεγεί!
Με απλά λόγια, ο κόσμος θα ψηφίσει το “τώρα” χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα επιλέξει και το “όποιο αύριο” στηρίζει ο υποψήφιος που θα επιλέξει. Θα “εκλέξει” το “αύριο” μόνο όταν βεβαιωθεί “τι” είναι αυτό! Οι λέξεις “Όραμα” και “Ηγέτης” είναι αλληλένδετες και ανεξάρτητα από τα θετικά και τα αρνητικά του κάθε υποψηφίου προέδρου (μέσα από τα ως τώρα τουλάχιστον δεδομένα), κανένας υποψήφιος δεν κατάφερε να μεταλαμπαδεύσει το όραμα του στο λαό για να μπ ρεί να εξαργυρώσει ένα πρόγραμμα-στρατηγική για το “αύριο”. Ειδικά σε μια περίοδο που ο λαός έμαθε και (ανα)γνωρίζει πως το μέλλον του κρύβει επικίνδυνα “μυστικά” που θα αλλάξουν πολύ τα δεδομένα του “αύριο”, με αποτέλεσμα το “όραμα” του νέου Προέδρου ίσως να μην συμβαδίζει με το “όραμα” του λαού!
Καλή Χρονιά και Καλή Επιτυχία στους Υποψηφίους Προέδρους αλλά και στον κάθε ψηφοφόρο και μη ξεχωριστά.
Πάνω από όλα, Καλή Χρονιά και καλή τύχη στην Πατρίδα μας, Κύπρο!
*Σύμβουλος Πολιτικού Μάρκετινγκ & Επικοινωνίας (Ανταγωνιστικότητα και Απόδοση)
Πηγή: apopseis.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου