Του Κώστα Βενιζέλου
Έχουν σημασία ποιοι υποστηρίζουν τους υποψήφιους. Δείχνει τον πλουραλισμό και τη δυνατότητα προσβασιμότητας του υποψηφίου Προέδρου. Δείχνει τη δυνατότητα έκφρασης πολλών και διαφορετικών απόψεων. Αυτός είναι ο στόχος κάθε επιτελείου. Είναι προφανές πως οι επιτελείς, οι επικοινωνιολόγοι, εργάσθηκαν για να διαμορφώσουν ένα αντιπροσωπευτικό σύνολο στις ομάδες υποστήριξης του δικού τους υποψήφιου. Οι εκπλήξεις δεν ήταν πολλές.
Όποιες, λοιπόν, εκπλήξεις καταγράφονται, θεωρούνται ως έτσι, το βάρος να τεκμηριωθεί η συμμετοχή στην 100άδα ανήκει σε αυτούς που αποδέχθηκαν, έκαναν την επιλογή. Η μπάλα, συνεπώς, βρίσκεται στα πόδια όσων πρέπει να δικαιολογήσουν το γεγονός ότι συντάχθηκαν σε μια εκατοντάδα τη στιγμή που διαφωνούσαν διαχρονικά με τον υποψήφιο ή τα κόμματα που τον υποστηρίζουν. Να δώσουν εξηγήσεις πώς έχουν δει ξαφνικά «το φως το αληθινό».
Παραδέχονται ότι τόσα χρόνια έκαναν λάθος ή υπάρχει κάποιος «ανώτερος λόγος», που οδήγησε στην αλλαγή πλεύσης; Η εξουσία είναι, όπως λέγεται, το απόλυτο αφροδισιακό. Για χάρη της εξουσίας αναπτύσσονται διάφορες συμπεριφορές και νοοτροπίες, όπως αυτή του τυχοδιωκτισμού. Και μπορεί ο τυχοδιωκτισμός να θεωρείται εν πολλοίς μια παθογένεια, μια ενδημική ασθένεια πολιτικών και πολιτικής, πλην όμως όταν ευδοκιμεί ως είδος, αναπτύσσεται και γίνεται στάση ζωής, τούτο είναι επικίνδυνο. Απειλεί τη δημοκρατία. Ονόματα δεν χρειάζεται να αναφερθούν. Μια ανάγνωση των καταλόγων είναι αρκετή.
Τι επιδιώκει κάποιος που επιλέγει την πολιτική κωλοτούμπα; Προφανώς ανταλλάγματα. Κοντολογίς, ρουσφέτι. Ο καθένας έχει τελικά την τιμή του, τη χρηματική, την καρεκλολαγνεία. Είναι προφανές πως το ζήτημα του ρουσφετιού είναι πολιτικό (διακομματικό) αλλά και κοινωνικό φαινόμενο. Έχει να κάνει και με το DNA των πολιτών. Η νοοτροπία του κουμπαράτου, της μικρής κομματικής ελίτ, είναι το οξυγόνο του πολιτικού συστήματος, ιδιαίτερα όταν αυτό κινείται στη λογική του «μικρού χωριού». Όταν κινείται στη λογική της παρέας που συντηρείται μέσα από τέτοιες συναλλαγές. Γι’ αυτό άλλωστε και αρνείται να απαλλαγεί από τις διαχρονικές παθογένειες και τις πελατειακές σχέσεις. Τα πιράνχας δεν εξαφανίζονται, τρέφονται από τα λιπώματα της εξουσίας. Γι’ αυτό και υπάρχει, πάντα, πρόσφορο έδαφος. Τα τιμολόγια θα εξοφλούνται: Στήριξη έναντι (πολιτικής, επαγγελματικής κ.λπ.) αποκατάστασης. Στην Κύπρο σε δυο-τρεις ημέρες όλα ξεχνιούνται.
Οι πολιτικοί και η πολιτική δεν κατάφεραν να νικήσουν τις πελατειακές σχέσεις, τις νοοτροπίες του παραγοντισμού, τον λαϊκισμό, την ισοπεδωτική μεταχείριση γιατί δεν το θέλουν. Ακόμη και για εκείνους που επιμένουν να κλίνουν το γόνυ στο τοτέμ των πολιτικών, τα χαρακτηριστικά είναι ενοχλητικά. Ποιος μπορεί να νικήσει αυτές τις νοοτροπίες; Οι πολιτικοί ή οι πολίτες; Ή κανένας;
Το μείζον σε αυτές τις εκλογές δεν είναι ασφαλώς οι συναλλαγές, το ρουσφέτι, το οποίο σε αυτή την περίπτωση μεταφέρεται για υλοποίηση μετά τις εκλογές (και ό,τι τηρηθεί τηρήθηκε). Το μείζον είναι τι θα αντιμετωπίσουμε από την 1η Μαρτίου 2018 και εντεύθεν. Γυρολόγοι θα υπάρχουν πάντα, όπως και εκείνοι που χωρίς ντροπή, μετακινούνται πολιτικά και υποκλίνονται στις εξουσίες ή στις εν δυνάμει εξουσίες. Το μείζον για τη χώρα είναι τι επιλογές θα γίνουν και για το Κυπριακό και για την οικονομία. Και τα διλήμματα δεν είναι πολλά. Είναι συγκεκριμένα. Δεν υπάρχει η πολυτέλεια στο Κυπριακό να ακολουθείται η πολιτική των σπασμένων φρένων. Δεν υπάρχει η πολυτέλεια να κρύβονται τα προβλήματα της οικονομίας κάτω από χαλί. Η Κύπρος δεν αντέχει άλλες εκρήξεις…
Πηγή: apopseis.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου