Χρέος μας να υπερασπιστούμε τις βασικές ανθρώπινες αξίες: Με αλληλεγγύη, ελευθερία, ισότητα και κοινωνική δικαιοσύνη

Του Γιαννάκη Λ. Ομήρου

Καθώς η ανθρωπότητα εισέρχεται στο 2018, τα φαινόμενα αποσταθεροποίησης της παγκόσμιας ειρήνης, ασφάλειας και σταθερότητας εντείνονται. Το φαινόμενο της απεχθούς τρομοκρατίας παγιώνεται ως παγκόσμιος εφιάλτης. Οι πολεμικές συγκρούσεις στη Συρία συνεχίζονται, σε μια πολυαίμακτη αναμέτρηση ασύλληπτης ανθρωποθυσίας.

Το Μεσανατολικό, που παραμένει μακροχρόνια ανοικτή πληγή, οδηγήθηκε σε νέα ανάφλεξη εξ αιτίας της εμπρηστικής απόφασης Τραμπ να αναγνωρίσει την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ. Δικαίως η εκλογή Τραμπ δημιούργησε ανησυχίες διεθνώς, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, καθώς όλοι βρίσκονται σε αναμονή για να διαπιστώσουν αν οι ακραία επικίνδυνες προεκλογικές του εξαγγελίες θα υλοποιηθούν. 

Το BREXIT προκαλεί παρατεταμένη νευρικότητα στη διερχόμενη κρίση ταυτότητας της Ε.Ε.

Το σκοτάδι του φόβου έχει απλωθεί για καλά πάνω από την Ευρώπη και όχι μόνο. Τίποτα δεν είναι πιο συγκλονιστικό από την εν ψυχρώ εκτέλεση αθώων και ανυπεράσπιστων ανθρώπων. Και καμιά λογική ερμηνεία δεν μπορεί να δοθεί ως προς το τι οπλίζει τους αδίστακτους   δολοφόνους. Δεν υπάρχει ωστόσο αμφιβολία ότι η τερατογένεση της απεχθούς τρομοκρατικής δράσης έχει βαθύτερα αίτια. Και όσο δεν αντιμετωπίζονται τα αίτια με τις κατάλληλες θεραπείες, δηλαδή με τις κατάλληλες πολιτικές, τίποτα δεν θα διασφαλίζει την οριστική εκρίζωση του τρομοκρατικού φαινομένου.

Η αποσταθεροποίηση στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, η ανατροπή ή οι επιχειρήσεις ανατροπής καθεστώτων, με πρόσχημα τη φενάκη της «Αραβικής Άνοιξης», έχουν πηγές και προέλευση. Οι επεμβάσεις, ανοικτές ή συγκεκαλυμμένες, που οδήγησαν σε χαοτικές εξελίξεις σε μια σειρά χώρες, με πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα τη Συρία, τη Λιβύη και το Ιράκ, έχουν εκθρέψει και απελευθερώσει τους δαίμονες της τρομοκρατίας. Η θρησκευτική επένδυση των κινημάτων τρομοκρατίας, δεν είναι παρά η προσχηματική επικάλυψη, που διευκολύνει τη στρατολόγηση στο όνομα υπερφυσικών και μεταφυσικών παραπομπών.

Η δε εμφάνιση αυτόχθονων ευρωπαίων τρομοκρατών, που δημιουργούνται ως «παρίες» στο περιθώριο της κοινωνίας, άνθρωποι χωρίς μέλλον και χωρίς ελπίδα, έχει αίτια και αιτιατά. Τις «κοινωνίες των δύο τρίτων» που αποτελούν παράγωγα των ασύδοτων κανόνων των οικονομιών της ασύδοτης κερδοκεντρικής και χρηματοκρατικής λειτουργίας των άπληστων αγορών.

Όσο λοιπόν δεν γίνεται η σωστή διάγνωση, τόσο η μονοδιάστατη και κατά τα άλλα θεμιτή και επιβαλλόμενη αντίδραση και δράση κατά της τυφλής τρομοκρατίας, δεν θα οδηγεί στη ριζική θεραπεία. Οι σαρωτικές αλλαγές στην παγκόσμια οικονομία τα τελευταία χρόνια ήταν το ίδιο δημιουργικές όσο και καταστροφικές. Οι αλλαγές αυτές προκάλεσαν επιχειρηματικούς άθλους και μέσα από ένα κύμα ανανέωσης, οδήγησαν στην αξιοσημείωτη αύξηση της παραγωγικότητας. Αυτές οι ίδιες όμως αλλαγές, απελευθέρωσαν ισχυρές καταστρεπτικές δυνάμεις που οδήγησαν στην κοινωνική αποσύνθεση, την κοινωνική στέρηση, την περιθωριοποίηση και τη συντριβή. Ο αχαλίνωτος καπιταλισμός της αγοράς αποδείχθηκε οικονομικά πολυδάπανος και κοινωνικά καταστροφικός. Διέβρωσε την αμοιβαία πίστη και εμπιστοσύνη, την αλληλεγγύη και τους κοινωνικούς δεσμούς, στους οποίους στηρίχτηκαν οι ελεύθερες δημοκρατικές κοινωνίες και από τους οποίους εξαρτάται η επιβίωσή τους. Υπονόμευσε τις βάσεις της κοινωνικής συνοχής και τις πηγές της κοινωνικής αλληλεγγύης.

Το πιο σημαντικό ίσως από όλα είναι ότι οι σαρωτικές τεχνολογικές αλλαγές, η παγκοσμιοποίηση και η ομογενοποίηση συνέτειναν στο να αποδίδεται όλο και πιο παρωχημένος ρόλος στο έθνος-κράτος. Και αυτό ακόμη περισσότερο σε σχέση με τη διαχείριση της οικονομίας και τη δημιουργία αποτελεσματικής οικονομικής πολιτικής. Η αποτελεσματικότητα του σύγχρονου έθνους-κράτους, ιδιαίτερα στα οικονομικά ζητήματα, εξέλιπε ολοκληρωτικά μετά την κατάργηση των συνόρων, που ακολούθησε την παγκοσμιοποίηση.

Μέσα στο αποσταθεροποιημένο περιβάλλον της περιοχής μας, Ελλάδα και Κύπρος παρά την οικονομική κρίση η πρώτη και τη συνεχιζόμενη κατοχή η δεύτερη, αποτελούν κομβικούς παράγοντες στη διαμόρφωση συνθηκών ασφάλειας. Σε αυτή την καθοριστική χρονική περίοδο, έχουμε χρέος να αξιοποιήσουμε τις στρατηγικές μας θέσεις ώστε να εμπεδωθούμε σε κεντρικούς σταθεροποιητικούς παράγοντες στο χώρο των Βαλκανίων, της Μαύρης Θάλασσας και της Ανατολικής Μεσογείου και κυρίως σε ζωτικούς συνδέσμους της περιοχής με την Ευρώπη.

Τέλος, στο Κυπριακό ολοκληρώθηκε μια διαδικασία που ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2014, με τη συνάντηση στο Κραν Μοντάνα. Εν μέσω αλληλοσυγκρουόμενων θέσεων τόσο για τη σύνθεση της Διάσκεψης για την ασφάλεια και τις εγγυήσεις, όσο και για την ουσία των θεμάτων. Με εμμονή της τουρκικής πλευράς στον αναχρονισμό των εγγυήσεων, επεμβατικών δικαιωμάτων και διαιώνισης στρατιωτικής παρουσίας. Οι προσδοκίες για τερματισμό της 43χρονης  κατοχής υπό το φως αυτών των δεδομένων δεν φαίνεται να δικαιώνονται.

Επιβάλλεται βαθιά περισυλλογή, επανεκτίμηση της πορείας και χάραξη στρατηγικής με αγωνιστικό ρεαλισμό, μακριά από χίμαιρες και αυταπάτες. Με διεκδικητικό πνεύμα, χωρίς λογικές κόπωσης και λιποψυχίας. Με εμμονή στην υπεράσπιση των βασικών ανθρώπινων αξιών, οικουμενικής ισχύος. Ενώπιον αυτών των δυσμενών δεδομένων και προκλήσεων, η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη από την αντίσταση και την αγωνιστική διεκδίκηση. Αυτό το δρόμο έχουμε καθήκον να βαδίσουμε.

Χρέος μας να υπερασπιστούμε τις βασικές ανθρώπινες αξίες. Με αλληλεγγύη, ελευθερία, ισότητα και κοινωνική δικαιοσύνη.

*Τέως Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων

Πηγή: apopseis.com